|
t. 1
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Użycie przysłówkowej końcówki -mente było charakterystyczne dla utworów młodego Chopina. W tekście głównym uwzględniamy korektę – prawdopodobnie Chopinowską – w Wf (→Wa). W Wa ponadto zmieniono starszą, a obecnie już nieużywaną formę simplice na jej nowoczesny odpowiednik semplice. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
|
t. 1
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W A nie ma kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||
|
t. 1
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Późniejsze rozpoczęcie łuku mogło być wprowadzone przez Chopina w korekcie Wn1 (→Wf→Wa) – por. inne motywy tego tematu o identycznym rytmie, np. w t. 3 i 25. W tekście głównym rozpoczynamy jednak łuk od 1. nuty taktu, zgodnie z A, gdyż autentyczność wersji Wn1 nie jest pewna. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Korekty łuków Koncertu f w Wn1 |
|||||||||||
|
t. 4-28
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Brak pedalizacji w t. 4 i 28 wydaje się być niedokładnością pisowni. W dwóch pierwszych taktach Chopin w charakterystyczny sposób różnicuje wykonanie – z pedałem lub bez – w zależności od tego, czy ćwierćnuty tworzące rozłożony akord można zatrzymać ręką, czy nie. Możliwe, że użycie takiej samej pedalizacji dwa takty później uważał za oczywiste (por. sąsiednią uwagę). W repryzie (t. 325-336) odpowiednie takty pojawiają się dwukrotnie (t. 328 i 336), oba razy z pedalizacją. Znak kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wn , Niedokładności A |
|||||||||||
|
t. 4-28
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W t. 4, 12 i 28 w A nie ma łuków w partii l.r. Są to te same takty, w których brakuje znaków pedalizacji. Być może pisząc czwarty, ostatni takt akompaniamentu opartego na naprzemiennym wykorzystaniu dwóch schematów, Chopin był już myślami przy następnym takcie, zbudowanym inaczej. W Wn1 (→Wf) dodano łuki w t. 12 i 28, w obu wypadkach powtarzając łuk użyty dwa takty wcześniej (w szczególności w t. 12 powtórzono błędny łuk z t. 10). Wskazuje to, zdaniem redakcji, raczej na działanie adiustatora. W Wa i Wn2 uzupełniono także łuk w t. 4, a w Wn2 poprawiono ponadto łuk w t. 12. Tę ostatnią wersję podajemy w tekście głównym, gdyż brak łuków w omawianych taktach uważamy za niewątpliwą niedokładność notacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
podwyższającego es2 na e2. Trudno wytłumaczyć to przeoczenie inaczej niż pośpiechem. Błąd skorygowano już w 
w t. 12 w 
w t. 12 w 
